Chrzest święty to nie mało istotny epizod z przeszłości, nawet jeśli został przyjęty w wieku niemowlęcym. To jest sakrament – dar Jezusa Chrystusa o potężnej mocy i poważnych skutkach.

Chrzest to moment, w którym w piaszczystą glebę duszy – podobną do pustyni – zostaje na zawsze wszczepione jakby źródło wody. ,,Piaszczysta gleba” ludzkiej duszy nie zmienia się automatycznie w kwitnącą oazę, ale dlatego, że ma w sobie Źródło – może, a nawet powinna się nią stać – jeśli tylko człowiek przyjmie Bożą łaskę i na nią odpowie…

GODNOŚĆ CHRZTU

​

            ,,Chrzest jest przede wszystkim sakramentem tej wiary, przez którą ludzie, oświeceni łaską Ducha Świętego, dają odpowiedź na Ewangelię Chrystusową” (OCWD 3)

Kościół głosi prawdę o Chrystusie, jedynym Zbawicielu człowieka. Człowiek – jeśli uwierzy, przyjmie tę naukę – zawiera z Bogiem Nowe Przymierze. Może to uczynić nie tylko w imieniu własnym, ale też imieniu swoich potomków (stąd chrzest dzieci) i zobowiązać się do wychowania ich w wyznanej publicznie wierze Kościoła katolickiego.

,,Chrzest jest sakramentem, przez który ludzie wchodzą do wspólnoty Kościoła i tworzą razem budowlę na mieszkanie Boga w Duchu Świętym, stają się królewskim kapłaństwem i świętym narodem. Chrzest jest także sakramentalnym węzłem jedności, łączącym wszystkich, którzy są nim naznaczeni.” (OCWD 4)

Kościół to nie tyle budowla sakralna czy formalna struktura, lecz przede wszystkim wspólnota osób naznaczonych znakiem Chrystusa i zgromadzonych wokół Niego na wzór pierwszych Apostołów. Wszyscy razem i każdy z osobna przez chrzest stają się świątynią, w której przebywa Bóg jak w swojej własności. Ludzie ochrzczeni przez swoje modlitwy i ofiary składane za pośrednictwem Chrystusa, stają się kapłanami Boga i Jego świętym ludem, ponieważ Bóg sam go uświęca swoją obecnością i łaską.  

,,Obmycie wodą, któremu towarzyszy słowo (…) oczyszcza ludzi od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego i osobistego oraz czyni ich uczestnikami Bożej natury i przybranymi dziećmi.” (OCWD 5)

W chrzcie Chrystus oczyszcza nas z grzechów. Grzechy jako fakty historyczne nie znikają. Zgładzenie grzechów należy rozumieć jako usunięcie winy wynikającej z grzechu. Przez chrzest zostaje usunięta absolutnie cała kara – zarówno ziemska, jaki i wieczna (por. KKK 1263), ponieważ chrzest jest ,,obmyciem odradzającym (…), które pochodzi z nieba” (OCWD 5)

Uczestnictwo w Bożej naturze i dziecięctwo Boże to zdolność do wiary w Boga, pokładania w Nim nadziei i kochania Go.  To również umiejętność życia i działania pod natchnieniem Ducha Świętego oraz dążenie do coraz większego dobra. (por. KKK 1266)

,,Wezwanie Trójcy Przenajświętszej nad przystępującymi do chrztu sprawia, że naznaczeni Jej imieniem, poświęceni są Jej na własność i wchodzą we wspólnotę z Ojcem, Synem i Duchem Świętym” (OCWD 5)

Bóg, który jest wspólnotą Osób obdarzających się wzajemnie nieustanną miłością, przez chrzest przywraca człowiekowi zdolność do bycia z Nim w dialogu i niezwykle silnej zażyłości zwanej komunią, której pragnął dla człowieka od początku stworzenia. Naznacza go swoim imieniem - jak pieczęcią - na znak, że jest on Bożą własnością.

,,Ci bowiem, którzy przyjmują chrzest, złączeni w jedno z Chrystusem na podobieństwo Jego śmierci i zanurzeni razem z Nim w śmierci, są w Nim przywracani do życia i razem z Nim zmartwychwstają. (OCWD 6)

Podczas chrztu świętego życie Pana Jezusa Chrystusa zostaje niejako ,,przelane” w życie chrześcijanina. Człowiek włącza się w Chrystusa w taki sposób, że Jego śmierć i zmartwychwstanie stają się również wydarzeniami człowieka ochrzczonego. Chociaż dosłownie nie następuje nasza fizyczna śmierć ani pogrzeb, ale w sposób duchowy mamy realny udział w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa (Rz 6,3-5)

Ten udział w boskim życiu Chrystusa zobowiązuje moralnie: ,,Jeśli umarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal? (Rz 6,2) Dzięki Chrystusowi możemy ,,postępować w nowym życiu” (Rz 6,4) z wiarą i nadzieją na powstanie z martwych i życie wieczne.